WOPFU – praktyczne porady i narzędzia w pracy nauczyciela

Spis treści:

Bez względu na to czy jesteś członkiem zespołu nauczycielskiego, czy rodzicem, możesz mieć nieoceniony wpływ na tworzenie WOPFU. W tym artykule znajdziesz praktyczne wskazówki i narzędzia, które Ci w tym pomogą. Wskażemy również najczęściej popełniane błędy przy tworzeniu WOPFU.

Dodatkowo poniżej znajdziesz przykładowe wzory WOPFU, na których możesz się wzorować, a nawet użyć ich bezpośrednio:

Skrót WOPFU oznacza wielospecjalistyczną ocenę poziomu funkcjonowania ucznia. Stanowi ona kluczowy dokument w procesie edukacyjnym uczniów, którzy posiadają orzeczenie o potrzebie specjalnego nauczania. Tworzona jest przez zespół specjalistów, nauczycieli, pedagogów, ale swój czynny udział w jej opracowaniu mogą mieć również rodzice bądź opiekunowie prawni.

W jakim celu tworzy się WOPFU? Chodzi tutaj głównie o kompleksową analizę umiejętności, wiedzy, możliwości oraz potrzeb ucznia. Dzięki temu możliwe jest dobranie odpowiednich narzędzi bądź strategii edukacyjnych.

Jakie błędy najczęściej popełniane są przy tworzeniu WOPFU?

Istnieje szereg błędów, które mogą zostać popełnione przez zespół opracowujący WOPFU. Przez to dokument może nie być dokładny, niezbyt szczegółowy, a co za tym idzie – nie do końca dopasowany pod konkretnego ucznia. Najczęściej popełnianym błędem jest dokonywanie diagnozy jednoosobowo, czyli przez pedagoga bądź nauczyciela współorganizującego, np. wychowawcę.

Dla pełnego obrazu potrzebna jest ocena co najmniej kilku specjalistów, którzy współpracują z dzieckiem. Kolejnym powielanym błędem jest przepisywanie całej diagnozy z orzeczenia i wszystkich zaleceń. Nie uwzględniamy przy tym własnych obserwacji bądź diagnoz, a te z kolei mogą być niezwykle cenne.

Pomija się także często uwzględnianie informacji od rodziców bądź opiekunów, a przecież to właśnie oni najwięcej czasu spędzają z dzieckiem i znają je najlepiej w różnych sytuacjach, niekoniecznie związanych z edukacją.

Pamiętaj, że WOPFU nie można potraktować pobieżnie, stanowi on bowiem podstawę do tworzenia IPET. W żadnym wypadku nie wolno pomijać żadnych punktów zawartych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r.

Co należy zawrzeć w WOPFU? Praktyczne wskazówki

jak-napisac-WOPFU-wskazowki

WOPFU powinien przede wszystkim zawierać informacje o indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych dziecka, jego mocnych stronach, predyspozycjach, zainteresowaniach i uzdolnieniach.

Warto również określić przyczyny niepowodzeń edukacyjnych. Pracując z uczniem, zapewne bez problemu opiszesz również jego trudności w funkcjonowaniu, Znasz przecież jego bariery i ograniczenia, które mogą przyczynić się do powstawania ograniczeń, a tym samym utrudniać funkcjonowanie i uczestnictwo ucznia w życiu przedszkolnym lub szkolnym.

Zaproponuj działania, które pomogą mu je przezwyciężyć. Jeśli istnieje taka możliwość, warto również zawrzeć zakres i charakter wsparcia ze strony nauczycieli, specjalistów, asystentów itp.

Jakie narzędzia możesz wykorzystać w pracy z uczniem?

Dokumenty takie jak WOPFU i IPET mogą opisywać również narzędzia, które będziesz wykorzystywała w pracy z uczniem. To, jakie wybierzesz zależy oczywiście od wieku dziecka oraz od jego potrzeb i możliwości.

Mogą to być różnorodne sprzęty specjalistyczne i środki dydaktyczne takie jak: urządzanie, które wykorzystują technologie informacyjne, np. komputer, tablet, tablica multimedialna, kalkulator, mikroskop.

Warto pomyśleć o zaplanowaniu różnych aktywności, niezbyt skomplikowanych zadań, ciekawych zagadek logicznych, tworzonych na zasadzie łamigłówek, escape roomu itp. Przydatne mogą być również fotografie, rysunki, schematy, bryły, a nawet konkretne przedmioty.

Praktyczne porady w pracy z uczniem

Pamiętaj, że teoria i praktyka niekiedy nie idą w parze. Z czasem może się okazać, że to, co założyłaś, wymaga małej, niezbyt inwazyjnej korekty. Obserwuj ucznia podczas pracy, uprzedzaj go o wszelkich zmianach. Stwarzaj sytuację do rozmów z kolegami.

Rozmawiajcie o jego zainteresowaniach, ale koniecznie wyznacz ramy czasowe na te dyskusje. Dobrym pomysłem będzie również podzielenie zadań na mniejsze jednostki, części, etapy. Jeśli zaistnieje taka potrzeba – wydłuż czas na jego wykonanie.

Udzielaj często informacji zwrotnej, dawaj wskazówki. Nie pozwalaj na pozostawianie niedokończonych prac. Zadania powinny być uzupełnione podczas wolnego czasu dziecka. Może to być przerwa albo czas przeznaczony na realizowanie specjalnych zainteresowań.

Absolutnie nie wyręczaj dziecka podczas czynności samoobsługowych, stopniowo wycofuj również pomoc fizyczną w takich sytuacjach. Warto również wykorzystywać opracowane sygnały niewerbalne w celu komunikacji tj. przywołania uwagi ucznia.

Stworzenie idealnego WOPFU posłuży do opracowania indywidualnego programu IPET. (programu edukacyjno – terapeutycznego). Ważne jest profesjonalne podejście, dobór odpowiedniej strategii oraz narzędzi.

Ważna jest konsultacja z pedagogami, psychologami, nauczycielami, ponieważ pozwala na ustalenie wspólnych kierunków oddziaływań w zakresie metod wychowawczych. Klucz do sukcesu może stanowić współpraca z rodzicami, która umożliwi pomoc w reagowaniu na codzienne sytuacja związane z obecnością ucznia w szkole.