Rezygnacja z alimentów przez dorosłe dziecko – wzór

Dobrowolna rezygnacja z alimentów

Zgodnie z prawem, dorosłe dziecko może dobrowolnie zrzec się alimentów, czyli zrezygnować z otrzymywania świadczenia alimentacyjnego na przyszłość.

Rezygnacja jest możliwa pod warunkiem, że dziecko może samo się utrzymać, czyli gdy jego sytuacja materialno-bytowa umożliwia mu samodzielne utrzymanie się. Oświadczenie o rezygnacji z alimentów najczęściej składa więc dorosłe dziecko, które podjęło pracę. 

Rezygnację z alimentów można złożyć za pomocą oświadczenia wniesionego do sądu, ale też pozasądowo, zawierając ugodę ze zobowiązanym do płacenia alimentów rodzicem.

Warto pamiętać przy tym, że oświadczenie złożone w formie ustnej może nie wywołać skutków prawnych, zwłaszcza jeśli obowiązek alimentacyjny został nałożony na rodzica wyrokiem sądu lub gdy został on ustalony w umowie/ugodzie zatwierdzonej przez sąd.

Najkorzystniej jest więc zadbać, by rezygnacja z alimentów przyjmowała formę pisemnego oświadczenia lub zawrzeć z dorosłym dzieckiem ugodę alimentacyjną, w której znajdzie się oświadczenie o rezygnacji z alimentów.

Kiedy wygasa obowiązek alimentacyjny?

Dobrowolna rezygnacja z alimentów nie zawsze będzie zgodna z prawem. Zgodnie z treścią art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego 

Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

oraz

3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Obowiązek alimentacyjny ustaje więc w momencie, kiedy dorosłe dziecko jest w stanie samodzielnie się utrzymać, ale też wtedy, kiedy choć ma taką możliwość, to nie stara się usamodzielnić finansowo. 

Dobrowolna rezygnacja z alimentów przez dorosłe dziecko wiąże się zazwyczaj z podjęciem przez uprawnionego pracy zarobkowej.

Jeśli dziecko chce doprowadzić do zakończenia obowiązku alimentacyjnego, może wnieść odpowiednie pismo do sądu lub zawrzeć ze zobowiązanym ugodę. Ustanie obowiązku alimentacji zatwierdza się bowiem:

• orzeczeniem sądowym lub ugodą sądową,
• ugodą zawartą przed notariuszem lub mediatorem, zatwierdzoną przez sąd. 

Rezygnacja z alimentów przed sądem

Najbezpieczniejszym dla zobowiązanego rozwiązaniem jest dobrowolnie zrzeczenie się alimentów przez dorosłe dziecko, złożone przed sądem.

Zwykle sprawy tego typu rozwiązuje się w taki sposób, że zobowiązany do płacenia alimentów rodzic wnosi do sądu pozew o uchylenie obowiązku alimentacyjnego na podstawie jednej z przesłanek art. 133 KRiO.

We wniosku powołuje się na tak zwaną zmianę stosunków, ponieważ zgodnie z treścią art. 138 ustawy:

W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków należy rozumieć zarówno istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, jak też istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych.

Zatem pozew o uchylenie obowiązku alimentacyjnego może zostać umotywowany zarówno pogorszeniem sytuacji materialnej zobowiązanego, jak i zmniejszeniem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, czyli również poprawą jego sytuacji materialnej.

W pozwie rodzic powinien wskazać, że dziecko jest dorosłe i samodzielne – ma pracę i utrzymuje się samo. Warto wspomnieć również o własnych trudnościach finansowych, jeśli takowe istnieją. 

Po złożeniu pozwu do sądu, pozwany – tutaj uprawnione do alimentów dziecko – powinno otrzymać odpis pozwu, na który musi udzielić pisemnej odpowiedzi na pozew o uchylenie obowiązku alimentacyjnego.

To w odpowiedzi na pozew o uchylenie obowiązku alimentacyjnego pełnoletnie dziecko może zamieścić oświadczenie o zrzeczeniu się alimentów, zgadzając się z argumentami powoda, czyli potwierdzając, że jest w stanie samodzielnie się utrzymać.

Innym rozwiązaniem jest stawienie się na terminie rozprawy sądowej i złożenie takiego samego oświadczenia ustnie do protokołu. Takie oświadczenie powinno zakończyć postępowanie sądowe już po pierwszej rozprawie.

Co więcej, na wniosek stron sąd może orzec wtedy o odstąpieniu od obciążania pozwanego i powoda kosztami postępowania.

Ugodowe uchylenie obowiązku alimentacyjnego

Dobrowolne zrzeczenie się alimentów przez dorosłe dziecko może nastąpić również na skutek zawarcia ugody pozasądowej – ugody alimentacyjnej. Wystarczy, że strony zawrą odpowiednie oświadczenie w ugodzie alimentacyjnej sporządzonej w formie pisemnej.

Ugoda ta musi zawierać podpisy obu stron. Należy też złożyć do sądu wniosek o jej zatwierdzenie, aby ustanie obowiązku alimentacji zyskało moc prawną.

W przeciwnym razie ugoda nie będzie ważna. Co istotne, takiego samego zatwierdzenia wymaga też ugoda zawarta przed notariuszem czy mediatorem. 

Zatwierdzenie ugody przez sąd ma na celu sprawdzenie, czy jej zapisy są zgodne z przepisami i zasadami współżycia społecznego. Postanowienie o zatwierdzeniu ugody sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron.

Sąd nie zatwierdzi ugody, jeśli:

• jest niezgodna z prawem,
• zmierza do obejścia prawa,
• jest niezrozumiała,
• zawiera sprzeczności,
• jest niezgodna z zasadami współżycia społecznego,
• jest sprzeczna z dobrem dziecka. 

Wniosek o zatwierdzenie ugody nie podlega opłacie.