Odpowiedź na pozew o podwyższenie alimentów wzór

Czym jest pozew o podwyższenie alimentów?

Raz ustanowione przez sąd alimenty mogą zostać podwyższone lub pomniejszone. Kodeks rodzinny i opiekuńczy przewiduje bowiem tak zwaną zmianę stosunków, na podstawie której obie strony mogą złożyć odpowiednio pismo o podwyższenie alimentów lub pismo o obniżenie alimentów, a także pozew o uchylenie obowiązku alimentacyjnego.

Zakres świadczeń alimentacyjnych (wysokość alimentów) zależy zarówno od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, jak i od zarobkowych czy majątkowych możliwości zobowiązanego.

Potrzeby uprawnionego do alimentów dziecka rosną między innymi wraz z wiekiem, a także w przypadku choroby, która wymaga kosztownego leczenia. Również ze względu na poprawę sytuacji materialnej zobowiązanego można wnieść pozew o podwyższenie alimentów.

Zmiana stosunków musi być przy tym na tyle istotna, by sąd potwierdził, że ma ona znaczenie w odniesieniu do tych czynników, które brał pod uwagę poprzednio, orzekając o obowiązku alimentacyjnym.

Ciężar udowodnienia, iż doszło do zmiany stosunków, spoczywa na powodzie. Sam pozew o podwyższenie alimentów nie sprawi, że sąd od razu przychyli się do takich roszczeń. Pod uwagę brane jest także stanowisko zobowiązanego, które ten powinien określić w odpowiedzi na pozew.

Jak napisać odpowiedź na pozew o podwyższenie alimentów?

Pozew o podwyższenie alimentów trafia najpierw do sądu, a później również do pozwanego, czyli zobowiązanego do alimentacji. Ten może zastanawiać się, jak odpowiedzieć na pozew o podwyższenie alimentów i czy jest to obowiązkowe.

Warto wiedzieć więc, że od 2019 roku odpowiedź na pozew o alimenty jest obowiązkowa.

Jeśli pozwany nie odpowie na taki pozew, sąd wyda wyrok zaoczny, czyli uwzględni pozew w całości i prawdopodobnie zasądzi takie alimenty, jakich żąda powód. Termin na wniesienie odpowiedzi na pozew sąd określa każdorazowo w swoim zawiadomieniu, jednak nigdy nie jest to okres krótszy niż dwa tygodnie.

Odpowiedzi na pozew o podwyższenie alimentów nie należy traktować jednak jako obowiązku. Jest to bowiem przede wszystkim szansa na to, by obronić się przed koniecznością płacenia wyższych alimentów. W takiej odpowiedzi pozwany może przeciwstawić się argumentom powoda i wykazać, że jego żądanie jest bezzasadne.

Jak napisać odpowiedź na pozew o podwyższenie alimentów? Pismo tego typu jest pismem procesowym dlatego, aby pismo zostało uznane przez sąd, należy pamiętać o wymogach formalnych, wynikających z Kodeksu postępowania cywilnego, pismo do sądu musi więc zawierać szereg niezbędnych elementów formalnych, jak:

• oznaczenie sądu,
• dane pozwanego,
• dane powoda (lub ich przedstawicieli ustawowych),
• oznaczenie rodzaju pisma,
• osnowę wniosku,
• dowody,
• podpis strony,
• wymienienie załączników.

Najważniejszą częścią odpowiedzi na pozew dotyczący obowiązku alimentacyjnego jest wskazanie żądania, na przykład żądania oddalenia powództwa w części lub w całości.

Dopiero po określeniu, czy pozwany zgadza się z żądaniami powoda, czy sprzeciwia się tym żądaniom, pozwany powinien przejść do przedstawienia swojego stanowiska w sprawie.

Może więc krótko stwierdzić, że zgadza się z powodem i akceptuje jego żądania lub napisać, że nie zgadza się z żądaniami powoda i wnosi o ich oddalenie w części lub w całości. W tym drugim przypadku musi uzasadnić swoje żądania, czyli podważyć argumenty powoda dotyczące wysokości obowiązku alimentacyjnego.

W praktyce taka odpowiedź na pozew będzie wykazywała, że potrzeby uprawnionego do alimentów nie wzrosły i/lub że możliwości finansowe zobowiązanego nie uległy poprawie. Przytoczone argumenty trzeba podeprzeć też dowodami, takimi jak rachunki czy faktury.

Odpowiedź na pozew można przygotować w oparciu o nasz wzór odpowiedzi na pozew o podwyższenie alimentów. Dokument należy sporządzić w dwóch egzemplarzach – jeden dla sądu i jeden dla powoda.

Jak ustala się wysokość alimentów?

Przygotowując odpowiedź na podwyższenie alimentów, należy wiedzieć, od czego dokładnie zależy ich wysokość. Zacznijmy więc od początku: zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

“Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.”

Przepisy mówią więc o tym, że rodzice mają obowiązek utrzymywania dziecka do momentu, kiedy zdobędzie ono stosowne kwalifikacje zawodowe i usamodzielni się. Nie ma więc znaczenia to, czy dziecko osiągnie pełnoletność. Po ukończeniu 18. roku życia obowiązek alimentacyjny nadal obowiązuje.

Wygasa natomiast z chwilą osiągnięcia przez dziecko:

odpowiedniego stopnia fizycznego i umysłowego rozwoju, potrzebnego do usamodzielnienia się i do uzyskania środków utrzymania z własnej pracy i z własnych zarobków.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych zależy od:

• usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego,
• zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Co ważne, w zakresie podwyższenia alimentów jako szeroko rozumianych usprawiedliwionych potrzeb dziecka, wysokość alimentów ustala się w taki sposób, aby w razie ich zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami.

Przez usprawiedliwione potrzeby dziecka należy rozumieć jego potrzeby bieżące w zakresie utrzymania, czyli potrzeby materialne:

• wyżywienie,
• ubranie,
• mieszkanie,
• ogrzewanie,
• oświetlenie,
• leczenie w razie choroby

oraz niematerialne:

• duchowe,
• religijne,
• kulturalne.

Pod uwagę bierze się także potrzeby dziecka, których zaspokojenie zapewni mu:

• prawidłowy rozwój fizyczny i umysłowy,
• pieczę,
• pielęgnację,
• odpowiednie wykształcenie,
• przygotowanie do samodzielnego życia w społeczeństwie.

Zatem usprawiedliwione potrzeby obejmują nie tylko elementy zapewniające dziecku minimum egzystencji, ale też normalne warunki bytowania, odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i indywidualnym potrzebom. Górną granicę wysokości obowiązku alimentacyjnego stanowią natomiast możliwości zarobkowe zobowiązanego.

Na koniec:

Bez względu na zawarty między rodzicami rodzaj umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego, w przypadku zmiany warunków uprawnionego do alimentów lub jego przedstawiciela ustawowego, możliwe jest złożenie pozwu o podwyższenie alimentów, jasno mówi o tym art. 138 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W takiej sytuacji pozwany (osoba płacąca alimenty) będzie musiała złożyć do sądu odpowiedź, w której zadecyduje o przyjęciu nowej wysokości alimentów względem dziecka lub odrzuci pozew w części, lub całości.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy przecież od potrzeb dziecka na danym etapie rozwoju (koszty utrzymania uprawnionego) oraz od możliwości finansowych i majątkowych zobowiązanego do płacenia alimentów.