Wniosek o demoralizację nieletniego wzór

Czym jest demoralizacja nieletniego i czym się objawia?

Wniosek o demoralizację nieletniego znajduje zastosowanie w sytuacji, kiedy rozprężenie moralne oraz brak dyscypliny prowadzą do tego, iż osoba małoletnia dopuszcza się różnych czynów zabronionych. Demoralizacja polega na zachowywaniu się niezgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami – niezgodnie z normami społecznymi i moralnymi.

Kiedy można mówić o demoralizacji? W przypadku osób małoletnich, czyli tych, które nie ukończyły 18. roku życia, przejawem demoralizacji jest między innymi:

• wandalizm,
• stosowanie przemocy,
• zażywanie narkotyków,
• stosowanie wulgarnego słownictwa,
• stosowanie agresji,
• stosowanie przemocy,
• palenie papierosów,
• spożywanie alkoholu,
• wagarowanie,
• uciekanie z domu,
• przedwczesne podejmowanie życia seksualnego.

Tego typu zachowania małoletnich stanowią podstawę zgłoszenia problemu w sprawie demoralizacji nieletniego do sądu rodzinnego.

Demoralizacja nieletnich w przepisach prawa

Wniosek do sądu o demoralizację nieletniego wnosi się na podstawie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Chociaż polskie prawo nie mówi o tym, czym jest demoralizacja, to należy przyjąć, że – zarówno w odniesieniu do dzieci, jak i do młodzieży – jest to zachowanie polegające na popełnieniu czynu karalnego, które nie respektuje obowiązujących norm moralnych, przez co prowadzi do łamania prawa.

Wspomniana ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich wylicza kilka sytuacji, kiedy można mówić o demoralizacji nieletnich. To między innymi przypadki, kiedy małoletni:

• popełnia czyny zabronione,
• narusza zasady współżycia społecznego,
• uprawia nierząd,
• uchyla się od obowiązku szkolnego w sposób systematyczny,
• spożywa alkohol, środki odurzające,
• bierze udział w grupach przestępczych.

Co grozi za demoralizację nieletnich?

Zawiadomienie o demoralizacji nieletniego skutkuje wszczęciem postępowania sądowego, a w dalszej kolejności zastosowaniem różnego typu środków poprawczych i wychowawczych.

Sąd rodzinny może zadecydować między innymi o:

• udzieleniu upomnienia,
• nakazaniu naprawienia wyrządzonej szkody,
• nakazaniu przeproszenia pokrzywdzonego,
• zastosowaniu nadzoru kuratora,
• umieszczeniu małoletniego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym lub w młodzieżowym ośrodku socjoterapii,
• umieszczeniu małoletniego w zakładzie poprawczym,
• umieszczeniu małoletniego w placówce leczniczej,
• skierowaniu małoletniego do ośrodka kuratorskiego.

Czy rodzice odpowiadają za demoralizację nieletnich?

Rodzic może uczestniczyć w procesie demoralizacji nieletniego dziecka, ale może być też osobą, która nie radząc sobie z dzieckiem, sama składa wniosek o zagrożenie demoralizacją. Często jednak to właśnie zachowanie rodzica stanowi przyczynę demoralizacji małoletniego.

Takie młode osoby pochodzą z określonych środowisk – z rodzin, w których rodzice nie mają żadnego wpływu na swoje dzieci lub sami demoralizują nieletnich. Mowa tu o takich sytuacjach, kiedy opiekunowie w obecności dziecka:

• nadużywają alkoholu,
• zażywają narkotyki i inne środki odurzające,
• zachowują się agresywnie,
• dopuszczają się czynów zabronionych,
• używają wulgaryzmów.

Do kogo wnosi się wniosek o demoralizację?

Pismo do sądu o demoralizacji ucznia/dziecka należy kierować do sądu rodzinnego. Z wnioskiem tego typu może wystąpić zarówno osoba bliska, jak i obca wobec nieletniego. Oznacza to, że zawiadomienie o demoralizacji ma prawo wnieść zarówno rodzic, jak i dowolna osoba trzecia, np. sąsiad. Inne podmioty uprawnione do złożenia takiego wniosku to:

• dyrektor szkoły, w której uczy się dziecko,
• funkcjonariusz policji,
• prokurator.

Tak naprawdę, obowiązkiem każdej osoby jest zgłoszenie sprawy demoralizacji nieletniego na policję, do prokuratury lub bezpośrednio do sądu rodzinnego. Jeśli osoba dorosła była świadkiem demoralizującego zachowania lub potwierdziła inne okoliczności świadczące o demoralizacji, powinna zareagować. Dlaczego?

Demoralizacja nieletnich wpływa nie tylko na ich obecne życie. Niesie także skutki na przyszłość, zwłaszcza w odniesieniu do sfery edukacji. Jeśli dziecko wagaruje, z pewnością będzie miało problemy z przejściem do następnej klasy, zatem skutki demoralizacji mogą okazać się nieodwracalne.

Jak przeprowadza się sprawy o demoralizację nieletnich?

Wniosek do sądu rodzinnego o zagrożenie demoralizacją skutkuje wszczęciem postępowania wyjaśniającego. W toku takiego postępowania sąd gromadzi dowody, przeprowadza wywiad środowiskowy i przesłuchuje świadków.

Kiedy ustali zakres demoralizacji nieletniego, może zastosować jedną z następujących form kary:

• upomnienie,
• ustanowienie nadzoru odpowiedzialnego opiekuna/rodzica,
• nadzór kuratora,
• ustanowienie nadzoru organizacji społecznej,
• skierowanie do instytucji o charakterze wychowawczym – MOW, zakład poprawczy,
• zobowiązanie do zmiany postępowania, a także do naprawienia wyrządzonych szkód.

Sąd rodzinny może również ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub nawet umieścić nieletniego w rodzinie zastępczej zawodowej. Jednak podejmując decyzję o formie „ukarania” za demoralizację, będzie brał pod uwagę dobro małoletniego. Zastosuje zatem rozwiązanie, które pozwoli doprowadzić do zmiany zachowania i osobowości nieletniego, aby zapobiec popełnianiu przez niego czynów niedozwolonych.

Przed podjęciem decyzji sąd rodzinny weźmie pod uwagę między innymi cechy osobowości nieletniego, jego temperament i inteligencję, co pozwoli zaplanować takie działania, które uchronią dziecko przed postępem demoralizacji i pozwolą zadbać o to, by małoletni lepiej funkcjonował w życiu społecznym.

Druga istotna kwestia, którą pod uwagę bierze sąd prowadzący sprawę demoralizacji, to sytuacja w miejscu zamieszkania dziecka. Organ przeprowadzi wywiad środowiskowy i zbada sytuację szkolną osoby małoletniej.

Na tej podstawie może ustalić, że to opiekunowie ponoszą winę za demoralizację małoletniego. Jeśli nakaże im sprawowanie nadzoru nad dzieckiem, a oni nie wywiążą się z tego obowiązku, może ukarać ich także karą pieniężną.

Przejawy demoralizacji nieletnich – podsumowanie

Jeśli ktokolwiek jest świadkiem demoralizacji dziecka pod jakąkolwiek formą, ma społeczny obowiązek przeciwdziałania demoralizacji nieletnich poprzez zgłoszenie czynu karalnego odpowiedniej osobie lub odpowiednim instytucjom.

Przejawy demoralizacji w sprawie nieletniego mogą mieć różną formę, a ich główny zakres wymieniliśmy w powyższym materiale. Co bardzo istotne: zgłoszenie popełnienia czynu zabronionego zapobiegnie dalszemu wykonywaniu czynów niedozwolonych przez dziecko.

Podstawa prawna: Art. 4. – [Zawiadomienie o okolicznościach świadczących o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego] – Postępowanie w sprawach nieletnich.

§ 1.Każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji nieletniego, w szczególności naruszanie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawianie nierządu, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych, ma społeczny obowiązek odpowiedniego przeciwdziałania temu, a przede wszystkim zawiadomienia o tym rodziców lub opiekuna nieletniego, szkoły, sądu rodzinnego, Policji lub innego właściwego organu.

§ 2.Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu czynu karalnego przez nieletniego, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję.

§ 3.Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję oraz przedsięwziąć czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów popełnienia czynu.

Szybkie zawiadomienie organów o postępowaniu nieletniego świadczącym o demoralizacji (popełnieniem czynu karalnego) może dla takiego dziecka być kluczowe.