Zawiadomienie o demoralizacji nieletniego – wzór

Czym jest demoralizacja nieletniego?

O demoralizacji nieletnich można mówić w przypadku, kiedy nieletni zachowuje się w sposób niezgodny z normami i zasadami społecznymi. Demoralizacja może skutkować przeprowadzeniem wobec młodej osoby postępowania, czyli interwencją Sądu Rodzinnego. Taka interwencja ma miejsce w dwóch przypadkach: kiedy zgłoszone zostaną przejawy demoralizacji lub gdy nieletni dopuści się czynu karalnego.  

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, demoralizacją jest naruszanie zasad współżycia społecznego, a także:

• popełnienie czynu zabronionego, 
• systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego,
• używanie alkoholu lub innych środków odurzających, 
• uprawianie nierządu,
• włóczęgostwo, 
• udział w grupach przestępczych.

Należy wiedzieć, że demoralizacja to stan zaburzonej osobowości, który objawia się negatywnymi zachowaniami. Jego przyczyną jest natomiast przebywanie w destruktywnym środowisku. O demoralizacji mówi się także wtedy, kiedy nieletni popełni czyn karalny, taki jak:

• przestępstwo, 
• przestępstwo skarbowe,
• wykroczenie (niektóre).

Czym objawia się demoralizacja nieletniego?

Demoralizacja może objawiać się na wiele sposobów. Najczęściej podawane przykłady demoralizacji dzieci to natomiast:

• stosowanie wulgarnego słownictwa,
• uciekanie z domu,
• wagarowanie,
• wandalizm,
• przedwczesne podejmowanie życia seksualnego,
• stosowanie agresji, 
• stosowanie przemocy,
• palenie papierosów,
• spożywanie alkoholu,
• zażywanie narkotyków i innych środków odurzających,
• udział w destrukcyjnych subkulturach lub sektach.

Co grozi za demoralizację?

Znając przykłady demoralizacji, warto poznać także jej skutki, czyli kary, jakie grożą nieletnim za zachowanie, które można określić mianem demoralizacji. Sąd rodzinny może zastosować wobec małoletniego między innymi takie środki poprawcze i wychowawcze jak:

• obowiązek naprawienia szkody,
• odpowiedzialny nadzór rodziców,
• upomnienie,
• nakaz przeproszenia pokrzywdzonego,
• nadzór kuratora,
• umieszczenie w placówce leczniczej, w zakładzie poprawczym, w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, w młodzieżowym ośrodku socjoterapii.

Jeśli małoletni popełni czyn zabroniony, policjanci mogą podjąć w stosunku do niego następujące czynności:

• zatrzymanie,
• umieszczenie w Policyjnej Izbie Dziecka,
• przesłuchanie w charakterze sprawcy,
• poddanie kontroli osobistej i przeszukaniu,
• pobranie odcisków palców,
• zbadanie pod kątem spożycia alkoholu, zażywania narkotyków,
• umieszczenie w schronisku dla nieletnich – na polecenie sądu.

Obowiązek zgłoszenia demoralizacji nieletniego

Zgodnie z przepisami, wniosek o demoralizację nieletniego ma obowiązek złożyć każda osoba dorosła, która stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji. Wniosek ten należy złożyć w szczególności w przypadku, kiedy nieletni:

• narusza zasady współżycia społecznego,
• systematycznie uchyla się od obowiązku szkolnego,
• zażywa alkoholu i innych środków odurzających,
• uprawia nierząd, włóczęgostwo.

W każdym z tych przypadków o demoralizacji nieletniego należy zawiadomić:

• policję,
• sąd rodzinny,
• szkołę,
• inne instytucje państwowe i organizacje społeczne.

Podmioty te powinny natomiast podjąć niezbędne działania w celu powstrzymania demoralizacji. Mają także obowiązek współpracowania z sądem rodzinnym i udzielania mu niezbędnych informacji w toku postępowania.

Osoby, które zastanawiają się, gdzie zgłosić demoralizację dziecka, powinny pamiętać zatem, że najlepszym rozwiązaniem jest zgłoszenie takiego problemu na policję. Jej zadaniem jest bowiem rozpoznawanie środowisk, w których nieletni mogą być narażeni na demoralizację. Policja podejmuje też działanie prewencyjne, np. obejmuje rodzinę programem Niebieskiej Karty.

O demoralizacji można powiadomić także szkołę. To dyrektor placówki oświatowej, do której uczęszcza dziecko, najczęściej sporządza  pismo do sądu o demoralizacji ucznia, uprzednio wzywając na rozmowę jego rodziców. 

Czy rodzice mogą demoralizować dziecko?

Niestety, do demoralizacji nieletnich dochodzi nie tylko na skutek przynależności do nieodpowiednich grup rówieśniczych, ale również na skutek niewłaściwego sprawowania nad dzieckiem opieki przez rodziców.

Demoralizacja dziecka przez ojca czy matkę zdarza się stosunkowo często. Co więcej, rodzic może mieć na dziecko zły wpływ zarówno z powodu własnego zdemoralizowanego zachowania, jak i z powodu braku kontroli nad dzieckiem. 

O demoralizacji dziecka przez rodziców można mówić, gdy:

• rodzic ma minimalny wpływ na zachowanie dziecka lub nie ma go wcale,
• rodzic w obecności dziecka nadużywa alkoholu, zażywa narkotyki, dopuszcza się czynów zabronionych, jest agresywny, używa wulgaryzmów.

Jak zawiadomić o demoralizacji?

Obowiązek zawiadomienia o demoralizacji nieletnich spoczywa na wszystkich, którzy mają wiedzę na ten temat, w tym na:

• rodzicach dziecka,
• dyrektorze szkoły,
• nauczycielach,
• policjantach,
• prokuratorze,
• osobach trzecich, np. na sąsiedzie.

Warto wiedzieć, że obowiązek dotyczący zawiadomienia o demoralizacji ma charakter moralny, a nie prawny. Niewywiązanie się z tego obowiązku nie grozi konsekwencjami prawnymi. Przepisy nie przewidują także,  w jakiej formie należy złożyć zawiadomienie o demoralizacji. Oznacza to, że zawiadomienie wolno jest złożyć ustnie i pisemnie. 

O demoralizacji można zawiadomić zarówno dyrektora szkoły czy wychowawcę ucznia, jak i MOPS czy inny organ, który ma obowiązek współpracować z sądem rodzinnym. Najczęściej pismo kierowane jest jednak na policję.

Do przygotowania takiego zgłoszenia warto wykorzystać nasz gotowy do wypełnienia wzór zawiadomienia o demoralizacji nieletniego. Druk uwzględnia wszystkie wymagane elementy formalne, jak oznaczenie odbiorcy pisma. Jeśli zaś chodzi o jego treść, to należy opisać w niej postępowanie małoletniego oraz podać jego dane osobowe z adresem zamieszkania. 

Jak prowadzone jest postępowanie w sprawie demoralizacji nieletnich?

Każda sprawa dotycząca nieletnich prowadzona jest przez sąd w uwzględnieniem dobra małoletniego. Oznacza to, że celem działania sądu jest osiągnięcie korzystnych zmian w zachowaniu i osobowości osoby nieletniej. Zmiany te mają zapobiegać dalszej demoralizacji i popełnianiu czynów zabronionych.

Sąd rodzinny ma za zadanie rozpoznać cechy osobowości nieletniego, jego temperament, cechy osobowości i inteligencję tak, aby podjąć działania, które pozwolą osiągnąć korzystne rezultaty – doprowadzą do umożliwienia danej osobie odpowiedniego funkcjonowania w życiu osobistym oraz społecznym.

Działania, o podjęciu których może zdecydować sąd, obejmują nie tylko dziecko, ale i rodziców. Sąd może nałożyć na nich pewne zobowiązania, jak poprawienie warunków bytowych. Ma też możliwość zobowiązania ich do współpracy ze szkołą.

Przejawy demoralizacji nieletnich – podsumowanie

Należy jasno podkreślić, że w przypadku zauważenia oznak demoralizacji w sprawie nieletniego dziecka, należy niezwłocznie poinformować o tym jego opiekunów (rodziców), a także w razie konieczności, powiadomić odpowiednie instytucje, takie jak szkoła, policja lub sąd.

Aby zatem ułatwić Ci sporządzenie zawiadomienia w sprawie nieletniego – przygotowaliśmy gotowy do wypełnienia wzór zawiadomienia, które pobierzesz na samej górze strony.

W sprawach związanych z nieletnim zawsze należy kierować się jego dobrem, co pozwala zapobiec dalszemu wykonywaniu czynów niedozwolonych.

Podstawa prawna:

Art. 4. – [Zawiadomienie o okolicznościach świadczących o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego] – Postępowanie w sprawach nieletnich.

§ 1. Każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji nieletniego, w szczególności naruszanie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawianie nierządu, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych, ma społeczny obowiązek odpowiedniego przeciwdziałania temu, a przede wszystkim zawiadomienia o tym rodziców lub opiekuna nieletniego, szkoły, sądu rodzinnego, Policji lub innego właściwego organu.

§ 2. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu czynu karalnego przez nieletniego, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję.

§ 3. Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję oraz przedsięwziąć czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów popełnienia czynu.