Masz 0 pisma w koszyku
17 zł
Jak napisać pozew o zadośćuczynienie? Zgodnie z treścią art. 415 Kodeksu cywilnego, „kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”.
Osoba poszkodowana może żądać zatem naprawienia szkody w formie rekompensaty pieniężnej, jeśli ktoś wyrządził jej krzywdę, jaką jest cierpienie psychiczne lub fizyczne. Taka krzywda uprawnia do złożenia pozwu o zadośćuczynienie. Jak napisać wniosek w tej sprawie i do jakiego sądu go złożyć?
Aby ułatwić Ci sporządzenie takiego pisma – przygotowaliśmy gotowy do wypełnienia wzór pozwu – który zakupisz poniżej:
Zadośćuczynienie jest świadczeniem, które przysługuje w przypadku szkód na osobie, czyli szkód o charakterze niemajątkowym. Jego rolą jest kompensacja, czyli naprawienie krzywdy – zadośćuczynienie ma łagodzić cierpienia fizyczne i psychiczne poszkodowanego.
Na wysokość zadośćuczynienia wpływa między innymi:
Zadośćuczynienie ma charakter jednorazowy, czyli jest wypłacane tylko raz. Z tego względu, określając jego wysokość, należy brać pod uwagę także przyszłe możliwe konsekwencje poniesionych obrażeń. Tylko w sytuacji, gdy obiektywnie nie dało się ich przewidzieć, poszkodowany ma prawo ubiegać się o przyznanie mu kolejnego świadczenia.
Pozew o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę może wnieść do sądu osoba, która doznała krzywdy wskutek działania lub zaniechania innej osoby. Nie da się natomiast jasno zdefiniować pojęcia „krzywdy”, dlatego każda sprawa związana z zadośćuczynieniem rozpatrywana jest indywidualnie.
Co ważne, zadośćuczynienia może żądać nie tylko sam poszkodowany, ale też jego osoba bliska. Będzie to uzasadnione między innymi w przypadku, gdy:
Niektórzy stosują pojęcie zadośćuczynienia i odszkodowania zamiennie. Tymczasem nie jest to prawidłowe użycie tych terminów. Główna różnica polega na tym, że zadośćuczynienie ma rekompensować szkodę niemajątkową – zadośćuczynienie za krzywdę fizyczną lub psychiczną – a odszkodowanie ma rekompensować szkodę majątkową.
Szkoda majątkowa to uszczerbek w stanie posiadania, na przykład uszkodzenie samochodu w wypadku. Wycena takiej szkody zwykle nie jest skomplikowana – wystarczy sięgnąć po rachunek z warsztatu samochodowego czy opinię rzeczoznawcy.
Jeśli zaś chodzi o ofiary wypadku, to te mogą żądać odszkodowania między innymi za koszt rehabilitacji, zakupu leków czy zakupu sprzętu medycznego.
Szkoda niemajątkowa – krzywda – nie jest tak prosta do zdefiniowania, ponieważ dotyczy cierpień fizycznych i psychicznych. Może to być trauma po wypadku czy trauma po stracie osoby bliskiej. Trudno oceniać zatem także wysokość takiego zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie jest należne jedynie w przypadku szkody na osobie, nie na rzeczach.
Pozew można złożyć w przypadku, gdy doszło do:
Do przygotowania wniosku w tej sprawie poszkodowany może wykorzystać gotowy do wypełnienia wzór pozwu o zadośćuczynienie. Dokument musi zawierać szereg niezbędnych danych formalnych, jak:
Taki uproszczony pozew o zadośćuczynienie powinien zawierać jeszcze wykaz załączników i potwierdzenie uregulowania opłaty od pozwu, która wynosi 5% kwoty roszczenia.
Jak natomiast wycenić swoją krzywdę do pozwu? Należy wziąć pod uwagę takie same czynniki, jak sąd, a są to:
Należy wiedzieć przy tym, że w Polsce nie obowiązuje żadna tabela zadośćuczynienia. Firmy ubezpieczeniowe posługują się natomiast tabelami uszczerbku na zdrowiu, które pomagają ujednolicić sposób szacowania poniesionych szkód.
Dużym ułatwieniem przy szacowaniu wartości przedmiotu sporu w przypadku krzywdy fizycznej czy psychicznej, czyli żądanego zadośćuczynienia jest sięgnięcie po orzecznictwo sądowe i porównanie swojej sprawy do spraw już rozstrzygniętych.
Warto wspomnieć również, że pozew o zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych podlega opłacie, którą wnosi powód. Opłata ta stanowi 5% wartości przedmiotu sporu, przy czym jest to minimum 30 zł, a maksimum 100 000 zł.
Jeżeli zaś poszkodowanego nie stać na ponoszenie kosztów postępowania sądowego, może złożyć do sądu wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych (wraz z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania).
Pozew o zadośćuczynienie powinien przede wszystkim wskazywać na istnienie związku przyczynowo-skutkowego między doznaną krzywdą a jej konsekwencjami.
We wniosku powód powinien wskazać okoliczności, które spowodowały powstanie szkody lub krzywdy w podanej przez siebie kwocie. Dowodami potwierdzającymi podane argumenty mogą być między innymi faktury, rachunki, zaświadczenia lekarskie czy paragony.
Poza tym pozew powinien wskazywać – w zależności od okoliczności sprawy – dowody na pogorszenie sytuacji materialnej poszkodowanego, czyli dowody na określenie sytuacji materialnej sprzed zaistnienia zdarzenia i po tym zdarzeniu.
W praktyce, uzasadnienie pozwu o zadośćuczynienie będzie odpowiadało na pytania:
W uzasadnieniu takiego wniosku powód nie powinien unikać pisania o swoich uczuciach czy przemyśleniach. Natomiast na poparcie swoich argumentów może przedstawić między innymi opinię psychologa.
Właściwość rzeczową sądu określa art. 16 i 17. kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 16:
Sądy rejonowe rozpoznają wszystkie sprawy z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość sądów okręgowych.
Natomiast wedle art. 17:
Do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych.
Na właściwość rzeczową sądu ma wpływ jedynie wartość przedmiotu sporu, czyli suma roszczeń zgłoszonych w pozwie o odszkodowanie. Pozew składa się zatem do właściwego miejscowo Sądu Rejonowego, jeżeli suma dochodzonych w sprawie roszczeń nie przekracza 75.000,00 zł – w innych przypadkach pozew należy złożyć do właściwego miejscowo Sądu Okręgowego.
Jak wskazuje: art. 415. – Odpowiedzialność na zasadzie winy ex delicto – Kodeks cywilny
Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
Poszkodowanemu sąd może przyznać sumę pieniędzy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego, za krzywdę której doznał. Katalog krzywd określa natomiast art. 444 Kodeksu cywilnego:
§ 1.W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.
§ 2.Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
§ 3.Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.
Przy określaniu przez sąd kwoty zadośćuczynienia – sąd najczęściej bierze pod uwagę:
Karol Pieczyński –
Jestem zadowolony z zakupionego wzoru pisma. Pozdrawiam